O Ruchu

Ruch Światło-Życie,tzw. OAZA, jest jednym z ruchów odnowy Kościoła powstałych w nurcie nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różniących się wiekiem: dzieci, młodzież, dorosłych; ale też powołaniem: kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich, osoby świeckie. Wruchu tym jest równiez miejsce dla rodzin, w ramach gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez dostosowaną dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii w tak zwaną "wspólnotę wspólnot".

Znak

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest starochrześcijański symbol fos-zoe (gr. słowa ΦΩΣ światło i ΖΩΗ życie splecione literą omega, tworzące krzyż), potocznie nazywany "foską".

Duchowość

Duchowość Ruchu Światło-Życie została wyrażona w "Drogowskazach Nowego Człowieka" sformułowanych przez ks. Franciszka Blachnickiego. Małżonkowie żyjąc treścią "Drogowskazów" realizują je w "Zobowiązaniach Domowego Kościoła".

Cel

Cel Ruchu Światło-Życie osiągany jest poprzez realizację programu formacyjnego. Pierwszy etap to tzw. "ewangelizacja". Prowadzi ona do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela. Po ewangelizacji następuje formacja w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat), aby w końcu we wspólnocie diakonijnej, podjąć konkretną służbę (diakonię) w Kościele i świecie. Ewangelizacja - katechumenat - diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji.

Metody

Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego to:
- metoda "światło-życie", przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, polega na poszukiwaniu w oparciu o Słowo Boże,
- oaza rekolekcyjna w formie 15 dniowego wyjazdu na rekolekcje zamknięte, każdy dzień opiera się o jedną z tajemnic różańcowych,
- mała grupa formacyjna pracująca "na codzień" przy parafii.
Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady "życie z życia" (tylko osoba żyjąca dojżałą wiarą jest w stanie "przekazać" ją innym) i zasady organicznego wzrostu.

Struktura

Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła: małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, tworzą w parafii wspólnotę tego Kościoła. Również wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty (rejonowych, diecezjalnych i krajowych).
Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią odpowiednio moderatorzy: krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii (animatorzy). Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.
Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, lub (gdy kapłan nie należy do ruch) - opiekunów. Osoby nienależące do stanu duchownego pełnią funkcję świeckich odpowiedzialnych i animatorów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formację uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Historia - początki

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w 1954r. (a zatem jeszcze przed Soborem Watykańskim II 1962-1965). Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz - rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą "Ruch oazowy", "Ruch Żywego Kościoła". Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (24 III 1921 - 27 II 1987). Ruch Światło-Życie powstał i rozwija się w Polsce a w ostatnich kilkunastu latach rozszerza się również poza jej granicami: Słowacja, Bułgaria, Czechy, Niemcy, Białoruś, Łotwa, Ukraina, Irlandia (od 2006r).